zaterdag 15 augustus 2020

Divine Intervention


'Er komt hier geen bus.' De Hebreeuwse Herman Finkers slaat toe. Tussen bijbelse bomen gaat het absurdisme ervandoor. Een roodwitte puntmuts op, een zak cadeautjes op de rug, voor zolang het duurt. De kerstman is een van de vele oude mannetjes die de wereld in deze film aan zich voorbij ziet gaan, en ingehaald wordt door het onvermijdelijke. Geen wonder dat regisseur Elia Suleiman de film dan maar aan de herinnering van zijn eigen old man opdroeg. Die mag trots zijn. Mafketel Suleiman is een Arabische meester in Westerse zaken geworden. Anders geformuleerd, dit is het meest Europese kado dat uit Nazareth is gekomen sinds... Flauw, zoals de grappen dat ook vaak zijn. Denk niet alleen aan Finkers, maar ook aan 'onze' continentale grapjurken Roy Andersson, Aki Kaurismaki en Godards Weekend (tot twee keer toe). Lichtjes verbonden door zwaar gewonden serveert Suleiman gag na gag. Dat gaat van droogkloterige burenruzies tot checkpoint paranoia. De mooiste scene zoekt het opnieuw in rood. Er stijgt een ballon rouge op met een wel heel verrassende beeltenis. De soldaten weten niet wat te doen, als ze de Palestijnse kerstman zien. Na een uur kreeg ik wel het idee dat de film een zaal nodig heeft. Een medepubliek. Dan schuurt het allemaal nog net wat beter, als je ook rekening met de buurman moet houden. Lachen met tuiten. 'Zing dan eikel!'

Geen opmerkingen: