dinsdag 4 augustus 2020

Shoot 'Em Up


'Well, well this is a fine mess.' Meer bewust slechte tips dankzij deze oneindige actiescène. Voor films geldt helaas veel minder dan voor boeken dat ik gefascineerd ben door het slechte. Shoot 'Em Up is dat ook niet werkelijk, trouwens. Daarvoor heeft men met teveel liefde een babyshit scenario in elkaar geknutseld. Het moet een subgenre zijn, een actieheld met een baby, maar vraag me af of ze ooit zo ver durfden gaan. Clive Owen draagt eerst nog de babe die de baby draagt, later sjouwt hij toch voornamelijk zelf met 'it' rond, weliswaar met wat hulp van de Lieve Hoer Monica (Belucci). De eerste helft van de film wordt de twaalfjarigejongetjeshumor dapper (en) consequent volgehouden, als een Fatboy Slim-video, of een van de Beastie Boys. Alles ontploft! Knapen van twaalf kunnen zich de moedermelk nog haast fysiek herinneren, al bereikt hun borstenliefde juist dan net stage two. Shoot 'Em Up bedient hen 'tit for tat' tegelijk in beide departementen, op heerlijk perverse wijze – een motief dat Julian Barnes zou waarderen. De tweede helft nemen de vrouwonvriendelijkheden logischerwijs snel toe. Wel worden de kapotgeschoten plotgaten immer met luim gedicht ('Oh my god that is twisted'), en duikt zombie Biden nog op. De lezing als anti-gun film komt te laat, en slaat als platte handen op die moederbips. 'Aren't guns just fucking great.'

Geen opmerkingen: