Avatar

'Here I am. Doing science.' Zitten die gekke yankees toch weer die indianengenocide te verwerken. Zelf aangericht... Ik keek Pocahontas 2.0 eigenlijk slechts als voorbereiding op de grootste Cameron-film. Wat zou er nou in hemelsnaam van Avatar overblijven in 2D? Dat laatste valt goed mee. De plaatjes zijn ook plat duizelingwekkend. Ik was er in de bios maar iebel van geworden. Het scenario begint niet verkeerd voor de nerds. De marinier praat in een heerlijk SF-taaltje ('I'm just another dumb grunt, going some place he's going to regret'). Er is zelfs tijd voor een prachtig Pratchettig grapje. De mensheid speurt immers op een verre planeet naar manna. De naam? Unobtanium. Ze doen dat als mecha-helden, dus met extension packs. Filosofisch wordt het in potentie pas met de 'avatars'. Als dreamwalker waagt de witte uitverkorene zich in het blauwe land. Geen brein in een vat, maar het eigen lichaam in het vat, en het brein elders. Omgekeerd dualisme, is hetzelfde. Met dit concept wordt verder niks meer gedaan, op een mespuntje droomstof hier en daar na. Ik dubde wat over de ultieme ironie, een film met een grote Natuurboodschap die uit onversneden technologie bestaat. Niet langer doet natuur ons nog verwonderen, maar nep-natuur van een nep-planeet in drie neppe dimensies. Een deus exit machina maakt het af. 'Run to the forest! Run!'