Zouden nou alle
pakweg tachtig films die ik laatst uit de marge van een filmencyclopedie
noteerde over seks gaan? Alsof dat de enige zijn die ik nog niet heb
gezien, misschien wel heb vermeden vroeger... Beavis: Ghehehe. Le Déclin is in
elk geval een vermakelijke en bijzonder open minded Canadese
sexkomedie. Met lef, want zelfs Woody Allen wordt nog gedist, alhoewel
de film overduidelijk ook wel wat van zijn relatie-gebabbel leent. Niettemin
komt bij Woody seks nooit zo expliciet ter sprake, daarvoor is ie toch
te preuts. Wat dat betreft is dit meer Tenue de Soiree, alleen dan
minder grotesk. Een stelletje zéér intellectuele studievrienden
(inmiddels rond de veertig) houdt een dinertje. De mannen koken (onder
leiding van een snor, dus homo, en het zijn de jaren '80 dús ziek, een
van de weinige vervelende clichés) terwijl de vrouwen een wellness-dagje
doen. Beide groepjes babbelen afzonderlijk dus over het Onderwerp der
Onderwerpen, wat bij de mannen neerkomt op gepoch over vreemdgaan, en
bij de vrouwen tot spotternijen van het type 'en toen gingen we naar een
swingers party en ik lag daar maar, en die man kwám maar niet klaar!'.
Het mooie aan Le Déclin is dat de film 75% van de tijd de mens en zijn
driften op de hak neemt – wat een ellende is het toch, denk je – om
uiteindelijk (en nota bene via een sexy massagesalon) toch weer gewoon
op het aloude idee uit te komen dat een mens nu eenmaal de warmte van
een groep nodig heeft. En dus van gevlooi. Wel jammer van het
midi-orkestje dat als snob-begeleiding thema's van Handel uitvoert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten