Zó!
Ook techno-manga's profiteren dus van een meisje in de hoofdrol. Deze
is zoveel beter dan Akira, en gewoon een wonderschoon filmpje. Nog geen
tachtig minuten zijn er nodig voor het oproepen van een Blade
Runner-achtige wereld; een invloed waar men hier niet flauw over doet,
bijvoorbeeld door via Through A Glass Darkly naar Philip K Dick te
verwijzen. Op een cruciaal, haast bijbels moment nog wel, als het
cyborg-meisje voor het eerst 'de geest' krijgt. Deze film deed me
begrijpen waarom God ondanks zijn Almachtigheid toch zo nodig concreet
nageslacht wilde! De replicanten en zelfdenkende computervirussen willen
mensen worden, of desnoods écht dood kunnen. In typisch Japanse
Air Doll Pinokkio-stijl gaan ze op die queeste in de shells van ware babes,
met grote borsten en harde tepels; misschien hebben cyborgs het gewoon
snel koud... Het hoofdpersonage wordt bijgestaan door een reus van een
kerel (het Frankenstein-type) die haar als het moet met zwaar geschut te
hulp schiet, of een biertje met haar drinkt. In een
onzichtbaarheidspakje kan het meisje het echter meestal zelf ook prima
af. De actiescenes zijn enerverend en het verhaaltje zit filosofisch
doortimmerd in elkaar, maar heeft ook meer dan genoeg geinige
gadget-momenten. Uiteindelijk gaat het vooral om de 'stiltes'. Zelfs
daar is in die tachtig minuten genoeg tijd voor. Het eerste 'we bekijken
de lege stad'-moment, wow! Ik zou er bijna
L'Eclisse bij gaan halen... De
soundtrack werkt daar en elders prima, met Afrikaansige vocalen,
tribale ritmes, synths in cyberpunk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten