Een mens vraagt zich af of Keanu Reeves
tegenwoordig verder zou komen dan een YouTube-kanaal. Ook in deze
überblije melige komedie
bakt hij er weer helemaal niets van. En om nou te zeggen dat er
zoveel van hem gevraagd wordt... Dan doet zijn maatje Aron Winter het
beter; lees Clerks-droger. Beide 'dudes' (het 'gedude' is niet van de
lucht) wanen zich in hun garage de opvolgers van Iron Maiden, en het
zijn precies de muzikale grappen die de film nét redden. (Socrates versus
de wisdom van Kansas, de band.) Bill & Ted doen bij elke
geslaagde ingeving een playback pingelriffje, als hun eigen variant
op de high five. Op school wil het echter een stuk minder rocken, eh, vlotten. Gelukkig
valt er een tijdreistelefooncel uit de lucht - woah! - waarna het, kuch,
excellente avontuur begint. Het tweetal reist door de ganse historie,
al blijft een gewaagder figuur als Jezus natuurlijk uit beeld. De
scriptschrijvers hebben zich ongeveer net zo diep ingelezen in
de 'historical figures' als de dudes zelf, zodat de grappen beperkt
blijven tot 'hey Fruit Dude'! (Sigmund...) Het is geen toeval dat het
mooiste momentje helemaal niets met historie van doen heeft, maar met de
future. Men luistert dan kennelijk nog altijd naar lekker foute eighties-rock
powerballads! Het dansje dat volgt is dan weer
nét niet leip genoeg. En waarom pakt Clarence Clemons niet even zijn
saxofoon? Gemiste kansen! Zoals het ook wachten blijft op de cameo
van Eddie van Halen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten