Verboten!

Met The Big Red One heb ik de definitieve Fuller-oorlogsfilm al gezien, maar ook in dit 'kleintje' brengt hij wel weer een heel 'eigen' gevoel mee, van iemand die werkelijk door Europa had gestruind, flirtend met de Duitse frauleins. (Wat overigens zoals zoveel dingen 'verboten!' is). Toch weet een Amerikaanse soldaat (James Best) in het eerste kwart er eentje aan de haak te slaan, of zij hem, want er heerst (natuurlijk) overal achterdocht. Een Amerikaans G.I betekent makkelijk toegang tot eten (en chocoladerepen) dus wie weet heeft deze 'Heidi' (Susan Cummings, de beste rol van de film) wel een dubbele agenda. In de marge van het verhaal toont Fuller de verliezers, levend op voedselbonnen (East Germans eat, West Germans starve!) en gefrustreerde nazi's die guerilla plannen. We leren van soldatengrappen als 'ze vonden Hitler dood met een briefje in zijn hand: 'I never was a nazi'...' Kortom boeiende kleine micro-verhalen, maar halverwege verschijnt plotseling in een vette tussentitel: Nuremberg, en gaat Fuller doodleuk ook nog even (met echte beelden!) het beruchte tribunaal behandelen. Het kost heel wat patchwork om dat aan het oorspronkelijke liefdesverhaaltje te brengen, en de oplossing daarvoor is me wat al te klaroengeschal sentimenteel. (Al voel je wel weer de oprecht woede van ooggetuige Fuller) Ondertussen doen Wagner en Beethoven een wedstrijdje op de soundtrack, dat wordt een simpele zege voor Wagner, maar die speelde dan ook thuis...