Wat
is het verband tussen 'een cirkel' en gekte, overdacht ik hier ineens. Het
meisje dat in The Haunting de hoofdrol speelt maakt zwierende rondedansjes, en ook een
Vertigo-achtige cirkeltrap speelt een cruciale rol. Jezelf in een trance
draaien, misschien. The Haunting is als horror-film mislukt, de film is
geen moment spannend en poogt alle 'supernatural' schrik-momentjes met
geluid af te doen. Boemboem, tsk tsk. Schrik, schrik. Af en toe gaat er
in het spookslot ook nog een deur open, of dicht, maar meer ook niet. De
film is dan ook eerst en vooral een psychologisch portret, van een
Bunny Lake-meisje dat na jaren voor haar invalide moeder
te hebben gezorgd, nu op uitnodiging van een dokter een betoverd huis
betrekt. De dokter (Richard Johnson) heeft lukraak wat brieven naar 'known
psychics' gestuurd, waarvan er uiteindelijk twee op komen dagen. Een
broeierige brunette en de eerdergenoemde bezeten blondine. De dokter
heeft niet verklapt wát er in het huis te doen is, het lijkt een
plotgat, maar misschien hoeft dat gewoon niet bij paranormalen... Het
drietal wordt vergezeld door een uiterst flat character (de erfgenaam
van het huis) en de volgende anderhalf uur dwaalt het groepje door het
huis. Af en toe opgeschrikt door de deuren. Met de entree van de
echtgenote van de dokter, wordt het laatste kwart nog wel ietsje intenser.
Maar veel meer dan genieten van de stijlvol summier belichte zwart-wit
beelden valt er eigenlijk niet hoor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten