Het
origineel. Ze ontlopen elkaar bijzonder weinig, dit mag dan de
klassieker zijn, ik vind dat de Coens in hun
remake zeker nog flink wat hebben
verbeterd in de details. Vooral qua actie (misschien logisch) en ook met een
paar hele toffe nachtelijke scenes, die zijn hier weer verschrikkelijk
day for night. True Grit moet het hebben van een beter geslaagde
'ruimtelijkheid' in de ouderwetse western-landschappen, én toch ook wel
van John Wayne, die als een soort oude clown/Aart Staartjes, met de stem
van Arnold Gelderman de oude schietgrage marshall speelt. Het meisje
dat hem inhuurt is hier íetsje ouder, een stuk minder wijsneus (en dus
minder schattig). Dit kind wordt al 'm'am' genoemd, en terecht. Ze heeft
de touwtjes bijna té stevig in handen. In een leuke running gag
countert zij het wild west-'kapitalisme' door continue te dreigen met
een advocaat, en door om bonnetjes te vragen. De toon is verder heel
warm, bijna die van een familiefilm. In een van de leukere details
spendeert de film best wat aandacht aan 'de familie' van de marshall;
een kat en een oude Chinees. John Wayne en zijn Chinese maat kaarten wat
af; vind ik altijd leuk hè. De Texaanse ranger die in de Coens-versie door
Matt Damon werd gespeeld is hier al snel niet meer creepy, en ook veel vaker in beeld. Drie unlikely friends, kuierend door de indian territory.
Jammer dat ze de 'man in bearsuit' niet tegenkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten