Lovers

Wat is het Franse woord voor 'mompelen'? Naast de eerste Franse Dogme-film, is dit ook meteen de slechtste, geloof ik. Over het bewust rommelige stijlmiddel hoeven we het niet meer te hebben, dat valt tegenwoordig (met de opkomst van gsm-camera's e.d.) nauwelijks meer op. Al blijft het een verademing om acteurs er zonder uitgekiende belichting en grime haast onwerkelijk alledaags uit te zien zien. Dat geldt zelfs voor het droomengeltje Elodie Bouchez, onvergetelijk in La Vie Rêvée des Anges s, maar hier... In eerste instantie lijkt het mislukken vooral aan haar tegespeler te liggen Sergej Trifunovic. De man kan niet improviseren (wellicht door de taalbarriere) en is ontzettend oncharmant. Tegelijkertijd moeten wij geloven dat Elodie, als bookstore clerk (zonder bril!) binnen twee minuten als een blok voor hem valt. Dat wringt, als de man van de eerste tot de laatste minuut een egoistische, jaloerse, dominante en kinderlijke klootzak is. Pas na vijftig minuten heeft hij (al dansend met een Joegoslavische maat) een charmante scene. Desalniettemin beginnen de twee dus een verhouding, die hinderlijk wordt onderbroken als onze vriend bij het zien van een agent er als een speer vandoor gaat. (Slim!) Hij blijkt naast bekend kunstenaar (hij financieert in elk geval de aankoop van dure Renaissance panelen met eigen werk) ook nog illegaal in het land. Dat lijkt ook al vrij curieus. Maar goed, het plot zou me een zorg zijn geweest als hier van een mooie romantische vriendschap sprake was geweest. Dan was het einde vast ook coeur-breaking geweest. Nu blijft het bij marmotter.