Mooi dat ik net die
Jeeves-Omnibus van Wodehouse had gelezen, hoewel ik zo snel geen credit
ontwaarde is zijn elitaire tophoeden-wereld hier zeker een inspiratie
geweest. Zo begint en eindigt de film met een buitengewoon (irritant!)
intelligente 'valet' die overal een oplossing voor in huis heeft,
behalve voor de stropdaskeuze van zijn koppige meester. De Wooster van
dienst is niet zó lui, want impresario. De mannen van Wodehouse fungeren
eigenlijk als komische aangevers en tussendoortjes voor het
hoofdverhaal, waarin Fred Astaire een tot over zijn oren verliefde
artiest speelt. Dat zou Wooster nou nooit overkomen! In Astaire had ik
me verder nooit zo verdiept, hij blijkt een wat kille tanige spijker; de
professionaliteit spat er aan alle kanten vanaf. Gene Kelly is me
liever, maar ook zonder hem is dit een vermakelijke musical. En niet
alleen om de Wodehouse-achtige wisecracks: 'order me a plane!', what
kind of plane?' with wings!'. Astaire probeert zijn liefje (Ginger
Rogers vanzelfsprekend) al dansend te veroveren, en doet dat onder
andere met een nachtelijk tapdansje. Eerst hard, en dan, als de
letterlijke sandman wiegend en schuivend. Bijzonder mooie geste. Leuke
liedjes zijn er ook, van Irving Berlin. Veel overbekende sappig
sentimentele melodieën. 'Heaven, I'm in heaven.. When we're out
together, dancing cheek to cheek.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten