Een kerstfilm met een trillende twist!
De bordurende dames van eind 19e eeuw hadden het niet best; snel
trouwen, en dan je mond houden. Niet vreemd dat ze gingen sikkeneuren.
De oplossing? Een wel heel bijzondere massage-therapie. Het roept de
vraag op waarom de lieve dames zichzelf geen pleziertje deden, je hebt
toch geen oud mannetje nodig voor een hoogtepunt? Het antwoord ligt voor
de hand. Dat soort handelingen kon men (vrouwen incluis) alleen
accepteren in een medische context. Gek genoeg heb ik het gevoel dat
daar ook nú nog wat van is blijven hangen. Vrouwenbladen problematiseren
seks (nee alles!), en over het vrouwelijk orgasme raken de
wetenschappers nooit uitgepraat. Misschien is dat een mannenschild (het
is geen genot, het is een merkwaardige fysieke reactie) maar het is ook
iets wat vrouwen zich té graag laten aanleunen. Als alle barrières
zouden zijn 'weggedacht' dan zou..., nou ja laat maar. U begrijpt dat de
film amusant maar verder niet, eh, denderend is. Een jong doktertje
komt in zo'n massagepraktijk te werken, waar hij aanpapt met de dochters
van de baas. De ene totaal repressed, de andere redt in Marry Poppins
goes socialism-stijl de arbeidersklasse. Die laatste rol is voor Maggie
Gyllenhaal, insert nu een flauwe grap over mijn gezwijmel. Ondanks haar
vrijzinnigheid blijft ze hier braaf. En dat geldt voor teveel rollen. Te
straight. Wat mij betreft had er veel meer Rupert Everett ingezeten.
Hij speelt een vieze Eric Cantona-eske kerel met een pioniersliefde voor
elektronische gadgets. Dan krijgt zijn maat last van een muis(!)arm...
1+1 = 1!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten