What if Everyman killed évery man? Ongeveer drie
seconden dacht ik dat Takashi Miike Bergman-religieus ging doen.
Vervolgens wordt 'r een kerel op gruwelijke wijze gekruisigd. Zo begint deze
Oldboy-achtige wraaktrip, vol potentiële gif images. De ondode dwaalt
door de tijden heen, ondertussen elke tegenligger in mootjes hakkend.
Dik twee uur lang. Ik vraag me af of ze hiervoor oude sets hebben
gerecycled, want de man loopt werkelijk door elk mogelijk Japans
filmgenre. (Ozu, biker-films, yakuza's, samoerai-epi, high school
drama's.) Slechts bij het splijten van een kleuter wendt Miike zijn
camera even af, als de brave fatsoensrakker die hij is...! Veel meer
valt hier niet over te zeggen, Takeshi Kitano heeft nog een onduidelijke
cameo als regeringsleider. Het politieke vernislaagje is sowieso
onnavolgbaar. (Hitler en Japanse parades komen op archiefbeelden
voorbij.) Maar wat de meaning of all this is? Miike piekt twee keer,
waarvan eenmaal keer te vroeg. Al snel komt de evil geest Izo zijn moeder
tegen. En hij jaagt haar op geheel eigen wijze de bomen in! Later trekt
de film de ultieme conclusie uit zijn eigen concept, en gaat Izo in
rennend over de Melkweg-snelweg des levens in gevecht met zaadcellen,
eicellen en het DNA, waarmee de film ook al opende. Een favoriet van
Gaspar Noe, ongetwijfeld. Ik was zelf blij met de Jandekiaanse acid-folk
intermezzi van Kazuki Tomokawa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten