Warrige western waarin werkelijk iedereen
die meewerkte op een ander spoor lijkt te zitten. Of nee, het is een
soort stoelendans waarin steeds iemand overschiet. De Cubaan Tomas Milian speelt de
revolutionair Tepepa, die in Mexico tegen het grootkapitaal strijdt. Net
als alle linkse revolutionairen heeft hij een voorliefde voor speeches,
wat hem duur komt te staan. Bovendien lijkt de acteur zijn tekst pas op
de set te 'eh eh' hebben geleerd, hij lijkt Frank de Boer wel. (Kan ook
de dub wezen...) Orson Welles waggelt rond als kolossale slechterik, en
hij heeft 't zo te zien vooral erg warm. (Waar zou de film zijn
opgenomen? Spanje of Italie vermoedelijk.) Welles nam zijn rol iets te
serieus, want de sfeer op de set was – lees ik – verschrikkelijk.
Welles: 'That dirty Cuban!' De meest interessante rol is voor de
bretelsde John Steiner. Hij is als gringo sowieso een buitenstaander,
en Bowieaans dun. Steiner begint de film met een stunt in een auto
(auto's in westerns, raar en cool) waarmee hij Tepepa redt. Om hem zelf
te kunnen doden! In flashbacks zien we waarom – waarop Morricone elke
keer overschakelt op een veel te zoetsappig pingeltje. De film is
grotendeels hárd en politiek (als een commentaar op Cuba?). Tepepa gaat
tekeer als ware hij Rambo, al vergeeft (of beter gedenkt) hij in een
mooie scene nog wel even een verrader. Die hij even ervoor zelf doodde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten