'Don't excite yourself little mother.' Misschien moet ik niet de gebeten man uithangen, maar deze Ada-ode doet zo slachtofferig over Lovelace dat ik bijna in de contramine ga. Reactie roept de film zo in elk geval wel op, wat dat betreft bereikt regisseur Lynn H. Leeson haar doel. Een acteursfilm is het niet, daar helpt zelfs de aanwezigheid van Tilda Swinton niets aan. Geboren voor de cultstatus, derhalve. Een wetenschapper 'had an idea', en ontdekt een tunnel naar het verleden waar ze met Ada Lovelace kan communiceren. De eerste helft lijkt Alles een hint tot goddelijk inzicht, tot aan de vele cijfers toe. De muziek van van The Resident verleent zweefmysterie aan de Pentium plus Windows 95-FX. 'I've given you several clues.' Wat als elke foto als een zielvanger een heel leven meecodeerde, precies zoals de indianen altijd al geloofden? 'Sounds like the twilight zone.' In een rake omkering maakt Lovelace aan haar man en mede-uitvinder het verwijt dat hij slechts 'intuïtief' een machine heeft gebouwd, en niet rationeel de ware kracht van het apparaat inziet. Lovelace wordt 'a feminine symbol for a very masculine pursuit.' Ironisch genoeg fungeert de pc later vooral als flashback machine, met niet meer verbeeldingskracht dan dat van de plot device. Gelukkig is Ada's slotspeech filosofisch correct. 'They're not what I wanted to come out of me.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten