'I can see the inside of your mouth.' Babak Anvari met zak geld van Netflix naar Amerika, wat zou dat opleveren na het prachtige Under the Shadow? Geen bekende gezichten in elk geval. Althans, niet die uit Iran. Zazie 'Atlanta' Beetz doet wel mee als de (ex-)love interest van een waardeloos acterende pseudogoslinggozer, om wie het hier (letterlijk) draait. De kerel runt een goofbar met meer insecten dan mensen. De barflies vormen de eerste, altijd wat kafkaëske hint dat er iets niet pluis is. Het mystery blijft lange tijd random, als een niet al te beste X-files-aflevering, waar de waarheid ook uit alle hoeken en gaten tevoorschijn kan komen. Anvari vindt haar eigen stiel dankzij moderne(re) schermen. De smartphone triggert de actie en bovenal 'schittert' hier de laptop. De eega van de hoofdpersoon tikt namelijk een thesis over TS Eliots Hollow Men (hint!). Prompt trekt het niveau omhoog, terwijl de verwarde (bar)man iets schilferig voelt trekken. Het overspel-thema dat zich zijdelings ontwikkelt, wordt misschien wat al te Amerikaans-preuts geïntegreerd, maar houdt de horror in elk geval wel menselijk. Ik wachtte (daardoor) wel vergeefs op een metaforisch Amerika-Iran fittie. Niets van dat. Americana heerst. Lambchop speelt zelfs zachtjes op de barspeakers. Het stoere einde mag er wezen. 'I just got some shit on my brain I don't want on my brain.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten