Durante la Tormenta

'Als je naar buiten gaat, ben je morgen dood.' Wat een lekker bekkende titel! Ik hoor het Niño de Elche al declameren met een R waar Koen Sebregts trrrrots op zou zijn. Van Spaanse folklore is hier verder geen sprake, al is SF/horror volgens mij het enige genre dat ik van Spaanse cinema t[rec]. In een villa gebeuren Stranger Things, decennia worden verbonden door ketenen van ongeluk en toeval. Jaren na een eerste, brute gebeurtenis vindt een familie een oude camera en dito cassettes (lekker retro) en ontdekt daarmee een raampje, terug naar het verleden. Het is meteen het hoogtepunt van de film, als een galante media-mindfuck. Ik moest (weer eens) aan Annie MG Schmidts Mevrouw Knoops denken, de dame die in een theaterstuk belandde. Niks mooier dan via media een nieuwe wereld aantreffen. De mama van de Spaanse familie heeft 'r echter vooral last van, en begint de Cronocrímenes samen met een opvallend behulpzame agent te bestrijden. Vanaf dat moment wordt de 'pura fantasia' in rap tempo wazig. 'Nada prova nada.' Misschien was de moord bij de buren er toch teveel aan. Wat dat betreft hint het einde naar een scherm dat hier niet helemaal aanslaat. De Spaanse versie van Eternal Sunshine of the Spotless Mind. Iedereen heeft in Facebook-tijden zijn eigen tijdlijn. Maar hoe komen we dan nog samen? 'Laat mij je herinnering zijn, alsjeblieft.'