Knives Out

'Physical evidence can can tell a clear story with a forked tongue.' Cluedo met The Royal Tenenbaums, dat zal de pitch van Rian Johnson zijn geweest, vermoedde ik. Gemoedelijk met een lijk zet het bekende spel zich in gang. Een meta mystery writer sterft, en iedereen voelt dat er iets niet klopt. Is het zijn laatste grap? Enter Daniel Craig ('a self-made man himself'), als de prive-detective die de rijke collectie nabestaanden eens met de tong in de wang (en het rokertje in de muil) komt grillen. Het ontbreekt Craig aan komische flair en timing, maar het scenario redt hem. Wanneer de boel in een landerig kerstniemendalletje dreigt te verzanden, gaat de poststructuralistische theorie in overdrive. De teksten worden leuker, de onzin zinniger – 'a nazi child masturbating in the bathroom – en de Pynchon-diss mogen we best gewaagd noemen. Herr Sleuth met het nep-accent krijgt hulp van de brave huismeid, en van de oudste der aanwezige moeders. Laatstgenoemde zorgt voor het leukste meta-moment. Iedereen weet dat we al een decennium door Hollywood opgelegd naar hipperige vinyl en peperdure pick-ups moeten kijken. Hier wordt eindelijk eens een cd-speler ingezet. En wat voor een! Meer retro dan de retro zelve. De prijs van de McIntosh is wel even slikken... Net als de huishoudster dat moet doen om aan het scherpe web te ontsnappen. 'Indulge me.'