'The wife's got a thing about caves.' Strickland komt harder dan ooit met die giallo-tingel. Rode schoentjes of een rode jurk, voor een Peeping Tom maakt dat niks uit, aan beiden is het heerlijk verlekkeren. In Fabric valt in twee duidelijk gescheiden delen uiteen, maar blijft net als de jurk waar het om draait een prachtstuk. Eerst zien we een gebroken gezin. Het wordt tijd voor moeder om uit te gaan, checking nearly all the men. 'What else do I do every evening?' Voordat dat segment creepy wordt heeft het nog wat grappigs. Zoals de zevenjarige Ludo over 'zwarte komedie' dacht: een komedie met zwarte mensen. 'I don't normally wear this kind of thing.' Met de entree van (en in) Uw Vertrouwde Winkel beginnen de motieven te lopen. Haar in velerlei vormen, fallische geldbuizen en sappen. De jurk wordt een Van Warmerdamse prop (uit broek). Colour: artery. Strickland ruilt moeder en zoon in voor vader en dochter in een kruisstelling, met schurende naden op de juiste, duistere plekken. Langzaam wordt duidelijk dat de ijzig coherente verfremdungsthriller ook een rake kapitalismekritiek bevat. De muziek van Cavern of Anti-Matter (weder-helft van Stereolab) maakt het af. Dit is Stricklands beste. Fluwelen foutloosheid, op de lelijk beletterde aftiteling na dan. Als zoiets al opvalt! 'Pay us for your items, and return to your houses.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten