Khrustalyov, My Car!

'Ik kan mijn fantasie niet onder controle houden.' Sovjet-Unie op haar meest maximaal gestoord. Deze film zoekt het gekkenhuis op, letterlijk, maar weet dondersgoed dat het land permanent een gekkenhuis was. (Zelfs de voice-over moet erom grinniken.) Het is bijna de Addams(ki) Family, zo morbide. Op turbotempo, en met een spervuur aan inventieve visuele gags volgt de film een joodse dokter annex generaal die zijn leven niet langer zeker is. Er staat een doppelgänger 'in de coulissen' klaar, want alle joden moeten eruit. (Maar let op: 'We hebben enkel een hekel aan zionisten.') Het zou volstrekt niet om te lachen moeten zijn, maar als zelfs de hond dronken is, de poes in bad dondert, en het bijgeloof letterlijk over 'het hogere' gaat, nodigt de jerovejiaanse janboel daar wel toe uit. Tot in deel twee de versnelling vuistdiep wordt ingedrukt, en middeleeuwse groteskheden uit alle holten het overnemen. Ik besefte plots dat we hier met de regisseur Aleksei German van Hard to be a God te maken moesten hebben. Ziek, grof en gewelddadig geeft hij een perfect beeld van de doorgeslagen bureaucratiedictatuur. Daar waar men beter met objecten (hoeden!) dan met mensen weet om te gaan. De grootste schurk achter dit alles maakt een onwaarschijnlijke 'cameo experience'. Uitgeteld. 'Als je het niet duidelijk is, hier tekenen.'