Wild Rose

'Don't waste your life behind that guitar.' Deze Britse Twangfilm barst van de goede bedoelingen en wringende levenslessen. Helaas blinkt de verpakking glad en smetteloos. Een paradox die eigenlijk wel bij het country-genre past. De Amerikaanse voorliefde voor plastic maakt van outlaws uitjes voor linedancers. Een Schotse nobody's wife kent de Grande Ole Opry van haar 'dependance' in Glasgow. Vers uit de bajes moet ze haar innerlijke boze kind (haar Beth Hart) leren intomen. Tijdens het echte leven prevaleren de kids en niet de gedroomde carrière. Ik gaf mezelf een schouderklopje, want vermoedde al ver voor de meta-grappen dat hoofdrolspeelster Jessie Buckley recht uit The Voice dit scenario is komen binnenwandelen. Buckley ziet eruit alsof ze het leven kent, maar kon haar oprechte talent pas laten opbloeien via de showbiz-omweg. De weg naar de top loopt ook voor haar personage via bourdieuske connecties. Een rijke werkgeefster fungeert als 'magical negro', zo goed (en zo fout) als het gaat. Het schrijnendste dilemma blijft de thuissituatie. Moeders kunnen het simpelweg nooit goed (genoeg) doen. Jonge mama's niet, en grannies al helemaal niet. 'Once you got kids it's a little bit different.' Enkel tegels en scenario-fantasie lossen deze klemzetting op. En dan zit je nog altijd met de bak reserveplaten! 'Right, that's me away.'