zondag 18 augustus 2019

Das Blaue Licht

'Breng het boek hiernaartoe, die van Junta.' Er bestaat een mooie anekdote over A. den Doolaard die Leni Riefenstahl eens bij een bergfilm 'hielp'. Hij beweerde zelf(s) het bed met haar te hebben gedeeld, maar het was dan ook een Grote Verteller he. Ik zag zijn naam niet in de aftiteling – zou dat ook verzonnen zijn? – maar er zijn meer opties (Leni heeft er ook een over de Mont Blanc). Das Blaue Licht valt chronologisch samen met het moment dat Leni in de ban van Adolf raakte. Haar grote verwildering. Natuurlijk is de kijker dan gespitst op 'hints' uit 'eine Berglegende'. Het valt mee. Wat zwartekousen hebben haakneuzen, ik doe het af als toeval. De vibe is nog meer Strauss dan Wagner, al wordt ook hier duidelijk dat Leni vooral goed is in het concipiëren van grootse shots. Monumentaal omhoog kijkend, richting die machtige bergen. Van een verhaal vertellen heeft ze geen (geiten)kaas gegeten, terwijl het verder toch mid-Europese folktale volgens het boekje blijkt. Een knabe Wunderhorn, een 'heks' (Leni zelf) en een giallo-dorpsvloek. Het waait permanent onder Leni's rokje, en de watervallen stromen heftig. Op de berg lokt het (dwaal)licht van het Grote Geld. Leni is als het maankind eerst de zondebok, en dan de klos. Geld maakt alles kapot. Met die boodschap zou Den Doolaard het grondig eens zijn. 'Hier ist ein kleine beiträge für unsere Wirtschaft.'

Geen opmerkingen: