Living the Light – Robby Müller

Netwerken, netwerken, dat blijkt je licht laten schijnen over de landelijke kunstscene. (Uiteraard is het in neoliberaal Nederland allemaal vreselijk). Het excuus tot babbelen vormde de vertoning van een docu over een globetrotter. Robbie Müller wist wel dat hij het buiten ons land moest zoeken. In de documentaire komen zijn meesterwerken langs, en zoals de inleidende kunstenaar Šahin Šišić al vermoedde, je krijgt zin om ze nog eens te zien. Dat is het teken van een goede film. (Der Amerikanische Freund geldt onder cinematografen bijvoorbeeld als metafysisch meesterwerk.) De iets te meanderende docu maakt zelf een 'valse beweging' door via Robbie's amateurbeelden met zijn echte werk proberen te wedijveren. Uiteraard vond hij ook in zijn vrije tijd spiegelingen (in een tv!), maar na een tijd voelen alle Van Eyckiaanse selfies wat ijdel. Een stuk emotioneler zijn de familieportretjes. Dochter's verjaardag en Robbie's ouders schuifelend door een villawijk. Daar kunnen sappelende kunstenaars niet tegenop. Na afloop praatte Filmhuis Breda met de scene. (Zij tegen ons: 'Oh jullie zijn jonge filmmakers.') Een Harry Dean Stanton look-a-like maakt wél films. Wij tegen hem: Wat leuk, dan kan je bij ons een voorfilmpje draaien! Het blijkt Peter van Houten, met heel zijn oeuvre al op het IFFR en door het (buiten)land geweest. Oeps. 'Kijken, kijken, kijken.'