donderdag 22 augustus 2019

The Horse Thief

'Papa, papa, een kleine vogel.' Stel dat deze film door een Westerling zou zijn gemaakt, zou dat mijn mening veranderen over zulke esoterische psychedelica? Ik had het best geloofd als een stel Duitsers richting Tibet was getrokken om daar alle bellen der seizoen te horen luiden. Nu ging het hier eigenlijk óók om een buitenlander, een Chinees met een voorliefde voor de ethnische minderheden van 'zijn land'. (Een statement op zich...) Zhuangzhuang serveert vaag mystieke beelden, en toont de kijker Kurosawa-koeien. Zijn interesse gaat niet uit naar een helder verteld verhaal, daarvoor gebeurt wat er moet gebeuren te bruusk. Deze film gaat om nooit plotselinge, al-tijd eindeloze rituelen. Prachtige doeken worden ontvouwd, net als velerlei zielen in hypnotiserende seances. Ik kreeg al wegdommelend zin in een remix met pastorale Kompakt-techno, en voila, daar dansen boeddhisten op synths. (Hun eigen instrumenten zijn overigens ook super cool). De drones van schelpen maken natuurreligie zoveel mooier dan monotheïstische stadsreligies. Met een lynchiaans doodsmasker op, overbruggen de dorpelingen een cultureel-magische kloof, zoals Wim Gijsen dat zou zeggen. The Horse Thief is echter meer een film voor diens collega Anton Quintana. Het boek van Bod Pa, het boek der eeuwigheid. 'De gieren raken slechte mensen niet aan.' 

Geen opmerkingen: