skip to main |
skip to sidebar
'It must be strange being everybody's hero.' De eerste Hollywood-film van Robby Müller leverde meteen een mooie anekdote op. Voor de eerste scene had de droomfabriek tal van vrachtwagens met apparatuur naar een weiland verscheept. Wat deed Robbie? Uiteraard, hij filmde gewoon in natuurlijk (tegen)licht. Rockist. Past natuurlijk wel bij de outlaw country van Willie Nelson. Jemig, die man leeft nog, ontdekte ik net. En toen bleek regisseur Schatzberg– van Puzzle of a Downfall Child – óók nog alive and kicking. Met Honeysuckle Rose probeert het duo Altman's Nashville te doen. Texville, eigenlijk, want Willie rijdt in een bus rondjes door zijn oliestaat. Hij weet niet beter dan 'on the road' te zijn. Dat maakt de muzikant ook zo'n lastige echtgenoot, vergeleken met een sporter. Muzikanten blijven gaan, hun hele leven. Local hero Willie krijgt er wat lokale beslommeringen voor terug. Het op halve toeren functionerende gezinsleven wordt waarachtig verbeeld. Veel booze, skinnydipping, dingen op lichamen schrijven. 'All growed up and haired over' . Ik mag het countryfilm-genre wel, al valt op hoe wit het allemaal is. Op politiek correct vlak lijkt de boel nog te worden gered door girl power, maar het eindigt in vrouwenvergeving. Gelukkig vindt Robbie nog meer schemeringen, al blijft het eindresultaat wél middle of the road. ''You make all your efforts for strangers.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten