Edie

'How's your flexibility?' Films zoals Journal de France, wat zou ik ze graag laten zien in het Filmhuis Breda. Helaas, de ervaring leert dat er dan geen hond komt. Te subjectivistisch, te schurend, kortom, te anders. Tegenwoordig moet ik als programmeur akkoord gaan met meuk als Edie, en vervolgens ook nog merken dat de zaal uitverkoopt, én de mensen plezier hebben. Alle mensen? Neen, ondergetekende zat te tandenknarsen. Edie is een vol op de vettige lach en zoute traan gespeelde bejaardenfilm. Gniffelen en 'aww'-en om een oude vrouw die aan het eind van haar leven nog even op haar slippertjes richting Schotse Highlands trekt om een berg te beklimmen. De YOLO-boodschap gaat er weer in als roze koek. Het levert uiteraard mooie plaatjes op. Schotland lijkt via drones soms wel een animatie zo perfect. Dat is uiteraard ook het probleem. Ik zie aan alles het geld van het toeristenbureau af. Plot-inhoudelijk ergert me het onvermijdelijke 'trauma', de obligate niet-fysische of fysieke obstakels. Nee, geef mij maar de tragiek van de Iraanse film Taste of Cherry ook met een levensmoe hoofdpersonage, ook met een berg. Maar daar wordt ten minste gewoon vanaf gesprongen. Gelukkig, na afloop speelde een Tilburgse doedelzak-speler in uniform. Loeiharde drone noise. Speciaal voor mij, zogezegd... Zelden liep de zaal sneller leeg. 'I'm geriatric!'