One Day in the Life of Andrei Arsenevich

'A region to be reached at the price of transgression.' Van deze docu kreeg ik bijna spijt de Tarkovsky-films als cinewbie te hebben gekeken! Ze lijken met de jaren alleen maar beter te worden. Dat is klasse. Of heeft het ook met de kundige scene-selectie van filmessayist Chris Maker te maken? Andrei's collega-mysticus betuigt voor de Franse televisie eer aan zijn geestverwant. Marker begint met het Zweedse hek, de bom die valt, of zou kunnen vallen, wat nog veel naarder is dan alle gevallenen. Marker leert ons het wachtteken, het privé-moment, dat via Tarkovksy's film zijn leven binnensijpelde. Stervend in zijn Parijse bed speelt Andrei voor Roodkapje én de Wolf. Mooi zijn ook de vele behind the films-momenten. De master at work, kunstliefhebber pur sang, kunstmaker par excellence. 'He buries himself in Russia.' De tweede helft van dit uur van de wolf bestaat uit rondjes langs de meesterwerken. Een compendium van Tarkovsky's Zeven kan nimmer misgaan. Chris Marker speculeert er wat bij, soms met vleugjes liefdevol effectbejag. Het hoogtepunt vormt voor mij het circulaire maak-proces van The Sacrifice. Sven Nykvist aan het doodsbed, Tarkovksy dirigeert. Hij ligt alleen fysiek. Echte mensen kunnen immers zweven. 'For his first screen appearance Andrei Tarkovsky whistles Lullaby of Birdland.'