Once upon a Time in China

'I'm teaching him how to be Chinese.' Altijd amusant om Hollywoods patriottisme eens door een andere lens te zien. Het Chinese (zelf)vertrouwen was anno 1991 al aardig gestegen, en er kwamen nog vele vervolgen. Meteen worden de (mahjong) kaartjes hier open en bloot op tafel gelegd. 'Groot-Brittannië heeft Hong Kong, Portugal Mauau... Ons land is opgedeeld!' De Chinese kung fu 'top guns' mokken op buitenlanders, maken christenen belachelijk, en ze doen dat allemaal via een vrolijk verhaal, vol kleurtjes. Eigenlijk een Unicef-script voor de 12+ bioscoopbezoeker -  een komisch drama in een kosmisch toegankelijke Legoland-stijl. De boerenkinkelhumor boeide me niet zo, maar neemt in elk geval ook de eigen gewoonten vettig op de hak. Een stel Chinezen in een peperduur verwesterd restaurant, 'vraag ze om Dim Sum'. Later: 'laten we op zoek gaan naar een invloedrijke buitenlander'. Cut naar een Amerikaanse vlag. Even kreeg ik Trumpiaanse neigingen, door naar vechtscenes te willen spoelen, maar dat blijkt overbodig. Er worden immers in rap tempo (nieuwe) redenen gevonden voor weer een spectaculair stukje ballet. 'Wie schopte mij!?' Achter alle 'gevecht(s)dans', heerlijk vrij in beeld gebracht, schuilt de Eastern. Het Wilde Oosten verandert. De trein komt, net als de fiets. Een zelfontdekking zet in. 'Vuisten kunnen geen geweren verslaan'.