Sharky's Machine

'Welcome to the snake pit.' De sax speelt, de sex broeit, Burt Reynolds verlangt hier duidelijk naar de tijden dat cops nog Dirty Harries waren, en alle films op die 'fonky' toer gingen (met extra trommeltjes). Zo gezegd, zo gedaan, want Reynolds regisseert zichzelf. Voor de gelegenheid even met auteursbaard, of was dat toch zijn kompaan Smiley? Dat soort verwarring vormt de bedoeling, want een van de aardige thema's is in deze actiefilm blijkt hoe alle partijen on the streets op elkaar gaan lijken. Allemaal getekende mannen. De vraag 'who's on our side?' wordt steeds moeilijker te beantwoorden. 'Confusing times.' Een ander dapper idee vormt het gegeven dat er desondanks zo'n 45 minuten lang helemaal niks (nee, naadje) gebeurt. Eerste klas viespeuk Burt hangt 'on the job' de Peeping Tom uit. Met Bacharach slash Mauriat-muzak ter begeleiding kijkt hij naar de angstige mooie dames, 'from the great state of Mammary.' Zijn collega (black cop) heeft als Zen-Afro de pirsigiaanse teksten. 'We eat too much in this country.' Wanneer de geweldsknop omgaat, met een foute gouverneurskandidaat als schakel, begint de zaak af te bladderen. Ingevuld blijft van het schetsmatige niet meer over dan wat krassende wendingen. ('Just doodling.') Uiteindelijk geloofde praktische man Burt toch teveel in zichzelf en zijn macho-onderwerp. 'Anyway, that's all academic.'