Au Revoir les Enfants

In de Vrij Nederland stond onder het motto van Stalin: "1 dode is een tragedie, 1 miljoen is een cijfer", een overlevingsverhaal uit de Tweede Wereldoorlog. Deze film is er ook een. Zonder gruwelijkheid of enig effectbejag is het een van de beste films die ik ooit over die oorlog heb gezien. Regisseur Malle wist waarover hij 't had, want het hoofdpersonage is een alter ego. Een jongen uit een rijk gezin, die in de oorlog bij de paters in een rijke kostschool zit. Het leven gaat z'n gangetje, totdat daar wat mysterieuze jongens (met zwart haar) in de klas komen. Jaa.. De rest valt te raden, maar ach. Er ontstaat natuurlijk een vriendschap, etc. Pijnlijke scène in een restaurant, verboden voor joden, waar de collabo's langskomen om eens even te checken of er geen ongewenste personen zijn. Wat een varkens zijn dat. Maar uiteindelijk is de Judas van 't verhaal een heel ander (tragisch) figuur.