Il Postino

Film in twee delen. Tachtig minuten een lief, klein, sentimenteel verhaal (met eindeloze Rotaesque accordeonmuziek) over een doodsimpele postbode die min of meer vriendschap sluit met een dichter in ballingschap, die als Napoleon op zijn eiland zit. Dankzij de dichter weet de postbode 't mooiste meisje te versieren. The End! Maar dan gaat de film door, de dichter gaat weg en vergeet ze, op zich ook nog acceptabel, misschien dat de simpele postbode zichzelf nog 'n keer kan bewijzen voor 't meisje. (Nu is ze gevallen voor gejatte gedichten!) Misschien kan ie politicus worden, lijkt de film te hinten.. Dan volgt, inderdaad, een politieke bocht en een (voor deze film, veel te hard en uit 't niets) donker einde. Net zo hard eigenlijk als 't feit dat de hoofdrolspeler kort na de opnamen stierf, waarvoor ie een noodzakelijke operatie had uitgesteld.