donderdag 14 augustus 2008
La Planète Sauvage
Historisch zal er wel enig belang zijn, maar qua film ontging de lol me. Minder sfeer dan ik had gehoopt en om 't verhaal gaat het ook niet, dat stipt slechts mógelijke verhalen aan, om deze aanzetten dan weer snel los te laten. Zoals het gedeelte over de mensenbaby en zijn alien-baas Tiwa en hoe ze uit elkaar groeien. (Dat zou Disney zijn geworden, mits er 'n happy end was) Of het verhaal van de inmiddels groot geworden mens en zijn zoektocht naar soortgenoten op de bizarre planeet. Of 't verhaal dat ie daar al is en de strijd als lilliputters vs. Gulliver. Deze tachtig minuten bevatten dat allemaal, een beetje. Het is wel duidelijk dat Aronofsky voor zijn weirde film van vorig jaar hier naar gekeken heeft, met meditatie in zeepbellen, al zwevend door space.
Labels:
films uit de jaren '70,
René Laloux
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten