Nine Lives

Een overdosis aan tragedies. Een "vignettenfilm" (mooie term) over, nou ja, negen levens dus. Negen vrouwen om precies te zijn. In de gevangenis, in 't ziekenhuis, in de supermarkt etc. Veel gepieker over relaties en dingen die voorbijgaan. Een prachtmeisje dat in haar huis pendelt tussen haar gehandicapte/zieke vader en bezorgde moeder. Een vrouw die naar de begrafenis gaat van de vrouw van haar dove ex. Die vervolgens in expliciete sign language duidelijk maakt dat hij nog heel vaak aan haar denkt. Het mooiste "hoofdstuk" zit op 't laatst. Glenn Close bezoekt met haar dochter (of wacht, is 't haar kleindochter?) een graf. Is 't de rustplaats van haar man? Of een eerdere dochter? Nauwelijks aanwijzingen, of ik zat gewoon niet op te letten. Desalniettemin het aangrijpendst, met het overenthousiast ronddartelende kind en de melancholische Close. Minpuntje aan Nine Lives is dat sommige personages weer in de andere vignetten langskomen, lijkt niks mis mee, maar het gebeurt dermate subtiel dat het volgens mij ook wel achterwege had kunnen blijven.