Sharasojyu

Boeiende vertelling, hermetisch gesloten als Japan zelf. In de opening zien we twee jongens spelen en rennen door pittoreske straatjes en steegjes. Er luiden omineuze bellen, alles wijst op horror. En dat klopt in zekere zin, want een van de jongens verdwijnt. Flash forward naar jaren later. De jongen is nog altijd pleite en we zien hoe zijn familie ("gewoon") probeert door te leven. Pa is vooral bezig met het organiseren van een straatfestival, ma is zwanger (van een vervanger?) en zijn broer Shun schildert. Spoiler! Dan wordt de vermiste jongen eindelijk teruggevonden, althans dat horen we. We zien 'm niet, we zien de familie hem niet identificeren. Niets. Heel apart. Het leven gaat gewoon weer door. Shun beleeft wat met een buurmeisje en dan is daar dat dansfestival en bevalling als catharsis. Als de bevalling zover is, rennen Shun en het meisje op dezelfde wijze door de straatje als de broertjes in de opening. Een prachtcirkel.