Play It Again, Sam

Vraag me af wat de rol van regisseur Herbert Ross hier was. En of zijn invloed aan te wijzen is. Wat mij betreft het eerste echt geslaagde Woody-project. Take The Money heeft ook wel wat goede grappen, maar hier worden ze gecombineerd met een leuk/slim verhaaltje. Bogart natuurlijk, meesterlijk openingsshot van Woody in de bioscoop en Casablanca weerspiegelt in zijn bril. Oh was hij ook maar zoals Bogey. Zijn vrouw is pleite, dus proberen Keaton en Roberts hem aan een date te helpen. Dat zorgt vanzelfsprekend voor stress, slapstick e.d. Met wat mij betreft als beste grap dat Woody (euh Allan) met 'n meisje in een dubieus café zit en wat Hell's Angels-types aan 't intimideren slaan. Neemt 'r eentje een slok van Allan's drankje.. *Proest* Wat is dit? "Oh, it's 7Up." Als Allan uiteindelijk aan de vrouw is (wie zou dat toch zijn..?) belandt het verhaal in een soort overdreven geheks/achtervolging, maar dat is alleen maar een manier om op 't vliegveld te komen. En daar is Casablanca weer. Prachtige ode, al was ik er de eerste kijkbeurt niet zo kapot van, van Casablanca bedoel ik!