A League of Their Own

Ach ja, honkbalfilms. Dit keer is Tom Hanks de archetypische dronken in de goot geraakte coach. Het is oorlog, dus er is geen (mannen)honkbal, tijd voor een vrouwencompetitie. De vrouwen moeten zich gedragen als ladies, maar toch ook liever heel korte rokjes aan. (By the way, hadden ze toen geen softbal, en waarom is dat onderscheid er sowieso?) Madonna loopt rond in 't team, wat afgrijselijk is, want al haar grappen hebben te maken met haar imago. (Kortom sex, sex, sex en nog wat anti-kerk dingen) Geslaagd is wel de hoofdmoot: de rivaliteit tussen twee zusjes uit Oregon. (Geena Davis en Lori Petty) Film verzint 't om nog minutenlang door te gaan na het welbekende einde, iets met de underdog.. Dan herinner ik me ineens dat de film begon in 't heden en toen aan een lange flashback begon. Enigszins besmuikt moet ik constateren dat ik door de stroperige sentimentele muziek en mijn algehele gevoeligheid hier in feite net zo geraakt wordt als tijdens Schindler's List! Dat eindigt ten slotte ook met een samenkomst van de oud geworden personages. Oh god. Hoe lang kan die typische filmboodschap van "De tijd vliegt, doe er wat mee" eigenlijk mee!