Gerry

De minste in van Sant's death-trilogy. Wed er trouwens om dat het heel lastig zal zijn iemand te vinden die niet Elephant de beste van de drie vindt. (Last Days is de andere) Laatst stond er een zurig stukje in (natuurlijk) de Volkskrant, over de muziek van Arvo Pärt in Hollywood. Weet niet meer wat de strekking was: werden de filmmakers luiheid verweten, of toch ook een beetje een aanklacht tegen de simpele muzak van Pärt. Ik vind 't in elk geval een kwaliteit van de gekke Est dat je zijn muziek overal onder kunt zetten. Prompt creëer je drama. (Spiegel im Spiegel en Fur Alina zitten in deze film) Wie Gerry toch wil proberen moet een uur doorzetten voor de laatste, betere veertig minuten. Casey Affleck en Matt Damon maken een wandeling in Alaska. (Dacht ik, 't bleek Argentinië) Goed, ze verdwalen in een soort toendra-woestijn en ze hebben natuurlijk niks bij zich. Lijden dus. Na een uur komt dan eindelijk de muziek uit 't intro terug, die van Pärt dus, wat meteen diepte geeft. (Zonder muziek lukte dat niet) Ze gaan 'n beetje trippen, wanhopig proberen te herinneren hoe ze met de auto zijn gereden. En dan een verrassend einde.