zondag 24 augustus 2008
Omagh
Bomaanslagen en kapingen, veel interessanter dan "gewone" oorlogen. Vind Paul Greengrass ook, zie United 93 en zie deze, die hij meeschreef en produceerde. Geen al te beste film, maar wel een schokkende aanslag natuurlijk. Moet altijd denken aan die beroemde foto waarop je een winkelstraat ziet met wandelende mensen en dan zijn bij sommigen de gezichten onherkenbaar gemaakt. Dood. Uit deze film leren we dat zo toch al niet helemaal op hun gemak moeten hebben kunnen wandelen daar, want er was wel een misleidende waarschuwing en de politie had de straat waar de bom zou hebben moeten staan (expres verkeerd?) geëvacueerd. De aanslag zit vroeg in de film, het gaat om de nasleep, die zoals altijd in 't Noord-Ierse conflict uit doofpotten lijkt te bestaan. "Bertus Hedrinks", vader van een slachtoffer zoekt, terwijl de frustratie binnen zijn gezin oploopt, naar gerechtigheid. De politie is namelijk geenszins van plan de daders aan te pakken, wegens mogelijke verstoring van het prille vredesproces.
Labels:
films uit de jaren '00,
Pete Travis
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten