Who's That Knocking at My Door (I Call First)

Nou dat waren ze dus, wat betreft Scorsese! De fictiefilms. Dit was zijn speelfilmdebuut. En het is een warboel. Niet vreemd want de opnamen duurden jaren. Constante aanpassingen, de titel bijvoorbeeld. De thema's van Scorsese zijn er natuurlijk: macho's, Italianen, (is dat hetzelfde?) schuld, boete en katholicisme. In eerste instantie lijkt 't echter een ode aan de Franse meesters: olijke gewelddadigheid en gebabbel over films. (John Wayne met name) Plot is ongeveer zoiets: Keitel is een nietsnut, trapt rotzooi met vrienden, heeft meisje, meisje blijkt lang geleden verkracht, hij kan dat niet handlen. Scorsese grijpt de film vooral aan om minutenlang zijn favoriete liedjes (The Doors - The End!) te draaien en ondertussen wat te goochelen met beelden. O.a. een zeer fraaie, in Amsterdam opgenomen, seksscène, die eigenlijk een fantasie is, wat ik pas achteraf doorhad. Wat ik wel zag is dat Keitel gedurende de film van piepjong naar een stuk ouder gaat en terug. Nou ja, alleen interessant voor filmnerds dus.