donderdag 21 augustus 2008
Hawaii, Oslo
Ieder land zijn eigen Magnolia of Short Cuts, denk ik. Dit is de Noorse. Niet zo'n heel beste, al moet ik toegeven dat het symbolisme gemist had. (Witte dwarrelende veren was de hint..) Dat symbolisme verklaart ook waarom het hoofdpersonage, een verzorger in een psychiatrische inrichting, maar niet echt levend wordt. Hij bekommert zich om 'n jongen, die op zijn 25e verjaardag hoopt dat zijn vriendin van elf jaar terug op komt dagen. Die ís ook op weg, maar raakt verstrikt in een tasjesroof, gepleegd door wat kinderen van wie de vader net dood is. En dat is dan natuurlijk nog maar de helft van alle plotlijntjes. Er is ook nog een Feist-achtige vrouw die een baby krijgt, waarmee dan wat is. En een ambulancebroeder die bijna overal opduikt.. Dat allemaal aan elkaar gelast door shots van, euh, hoe heet zo'n psychedelische Geogaddi-"verrekijker"? (Caleidoscoop!)
Labels:
Erik Poppe,
films uit de jaren '00
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten