Safar e Ghandehar

Bijna surrealistische, plotseling eindigende film, maar Afghanistan is ook een surrealistisch land natuurlijk. Kunstbenen die aan parachutes uit de lucht komen vallen en Poolse (?) Rode Kruis-verpleegsters in the middle of nowhere. Een vrouw reist naar Afghanistan, ondertussen in voice-over vertellend waarom. (Even dacht ik dat 't een documentaire was, de bedoeling natuurlijk) Haar zus dreigt zelfmoord te plegen, o.a. omdat ze d'r benen is kwijtgeraakt bij een poging uit Afghanistan te vluchten. Het hoofdpersonage moet naar Kandahar, maar dat zal lastig blijken. De Taliban zijn net aan de macht en de situatie is vrijwel hopeloos. Meest vreemde figuur die ze tegenkomt is een Amerikaan die in de jaren '80 in Afghanistan is beland en nu als leek als dokter werkt. Deze rol wordt vertolkt door een (voormalig) Amerikaan die nog voor Iran als huurmoordenaar werkte. Hmm. Hoe dan ook, in diens "dokterspraktijk" ontstaat een bizarre overeenkomst met Irina Palm. Daar hadden gaten in wanden een zeker nut, hier onderzoekt de dokter vrouwen achter een wand, aparte lichaamsdelen observerend door een gaatje. Een ander bijzonder beeld is de overeenkomst die onstaat tussen de heen en weer buigende jongetjes in de Koranschool en vrouwen die even later bij een put de was doen.