Dogma

Moet toegeven dat ik eerst aan 't bekende filmmanifest dacht. Kevin Smith zonder soundtrack, rekiwisieten en kunstlicht? Nee hoor, het gaat om de bijbelse dogma's. Knotsgek verhaal, dat wederom begint met een jongensduo. (Damon en Affleck) Zij blijken, à la Der Himmel über Berlin, engelen te zijn. Wenders' Der Amerikanische Freund wordt eveneens geëerd, nou ja, misschien ook niet, maar ik moest eraan denken als wat personages de trein uit worden gekieperd, of was dat nou (ook) een Hitchcock-film? Hoe dan ook, de engelen willen terug en na jaaaaren en jaaaren in Wisconsin hebben ze de manier gevonden. (Iets met een klein kerkje) Maar ja, als je God op z'n nummer zet vergaat de wereld!? Ofzo. Dus word de stem van God naar de aarde gestuurd en die ronselt een abortuskliniekmedewerkster. (Haha, dat soort humor dus) Ze komt al snel in de problemen, maar daar zijn de profeten Silent Bob en Jay! (Die even daarvoor al heel geinig werden aangekondigd als "degene die teveel praat" en "de zwijger") De film wijdt veel teveel uit, het is een lange zit vol absurde theorieën en keihard geweld, engelen zijn geen doetjes. Ach, religie en humor had Smith maar aan Monty Phyton over moeten laten. De cameo van Alanis verzekerde hem er in elk geval wel van dat zijn film in elk artikel over "God in films" zal moeten worden genoemd.