maandag 11 augustus 2008
New York, New York
Het probleem met deze (musical)film laat zich in twee woorden omschrijven: Liza. Minnelli. Irritant mens, maar vooral een vre-se-lijke stem. Haat! Haat! Haat! En dat duurt dan drie uur. De opening is nog zo leuk met de Niro die in het feestgedruis op V-day rondloopt.. Als we 'm kwijt zijn helpt een rode pijl, die aan 't eind terugkeert en dan faalt. Mooi. Tussendoor een hoop gebekvecht, de welbekende torenhoge ego's van muzikanten en andere artistieke lui. Wel gaaf dat het superbekende muziekthema specifiek voor deze film werd geschreven, het lijkt al eeuwen te bestaan. (Zeg sinds 1910, ofzo)
Labels:
films uit de jaren '70,
Martin Scorsese
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten