Ben X

Pas tijdens de film (maar voordat het gezegd werd!) snapte ik 'm. Ben X. Ben niks! Het is overal al gezegd, maar waarom Filmfan-presentator Nic Balthazar, met al zijn ervaring, de hoofdrol door een man liet spelen die zo'n beetje twee keer zo oud is als het personage, is een raadsel. Sommige shots kunnen nog, maar de meeste. Au. Het verhaal is van dik hout: een autistische jongen leeft in een fantasy-game wereld, waarvoor ze een echt spel gebruikten, wat (dus) heel fraai uitpakt. De jongen wordt gepest en zint op wraak, je denkt hij gaat de hele school afknallen, maar het is wat subtieler. Twee major plot twists: eentje (rond een schoon meiske) voorspelbaar, de andere ("z'n Endgame") werkt wel. Rond het meisje zit ook de allerbeste scène, de enige waar ik op 't puntje van mijn stoel zat. Het meisje (dat hij kent uit de virtuele wereld) komt 'm opzoeken met de trein. Hij ziet 'r maar durft 'r niet aan te spreken. Dan gaat hij maar naast haar als ze weer de trein naar huis neemt. Zo is ie toch nog even bij haar. Pijnlijk, lief en intens.