Abigail's Party

Oppervlakkig (schijn zegt forum-collega Vido Liber) maar vermakelijk Mike Leigh-toneelstuk, door hemzelf bewerkt voor het (tv)-scherm. In een ultiem lelijke jaren '70 huiskamer geeft Beverly een feestje. Kan me geen reden herinneren, er wordt in elk geval geen Lang Zal Ze Leven gezongen. Haar man Laurence is een onderdeurtje, met Beastie Boys Sabotage-snor. Zij commandeert, hij verzet zich tegen beter weten in. De bezoekers zijn een stel dat net in de straat is komen wonen en buurvrouw Sue, die nerveus is omdat haar dochter ook al een feestje geeft. (Dat is dus Abigail) Beverly probeert iedereen 't naar de zin te maken, maar faalt hopeloos, in wezen is ze enkel bezig met het bijschenken van de drankjes. Grote gevechten ontstaan rond de platenspeler. Zij wil Demis Roussos horen. Of Tom Jones. Manlief Laurence die nog wat pretenties heeft voelt meer voor licht klassiek, om dan met de kakkerige Sue over Kunst te praten. Meest fascinerende personage is de man van het nieuwe stel. Een man met een simpel computer-baantje ("operator") bijzonder korte antwoorden en een nog kortere carrière als profvoetballer bij Crystal Palace. Het stuk heet niet voor niets Abigail's Party zou je zeggen, en als hij (samen met Laurence) naar dat feestje verdwijnen, om de boel te checken, komt hij terug met 'n nat shirt... Hmm. Toch minder oppervlakkig achter die façade van hilarische grappen? Hoe dan ook het zoveelste geslaagde werk van Mike Leigh.