Le Mépris

Ik ging er na de opening eens goed voor zitten. Een 'film in een film'-film met Jack Palance en Fritz Lang. (Die Franse nouvelle guys wisten hoe ze hun helden moesten eren) Lang gaat Odysseus draaien, Palance is de producer, maar dit alles is slechts decor voor Bardot en Michel Piccoli. Hij wordt door Palance ingehuurd om de arty ambities van Lang in te tomen. Palance houdt meer van naakte nimfen, zo blijkt uit een lollige screening. Godard kreeg zelf ook 't verzoek om wat meer naakt, wat hij onder protest deed door er een blauwe filter overheen te gooien. Zo is de film wel meta, het paartje Piccoli/Bardot schijnt voor Godard/Karina te kunnen staan en dan kun je natuurlijk ook nog puzzelen op de overeenkomsten met de Odyssee, waar verwoed over gefilosofeerd wordt. Het probleem is dat de film wel erg koeltjes is, zelfs het huis van Piccoli en Bardot, waar ze minutenlang in kibbelen terwijl de camera heen en weer glijdt langs de (bad)kamers, is ijzig wit.