donderdag 27 augustus 2009
Funny Games
Kan wel begrijpen dat Haneke hier een remake van maakte. In al zijn gewelddadige eenvoud een bijzonder intense en goede film. Die lugubere witte handschoentjes! De momenten vooraf (voor het sado-spel begint) zijn wellicht nog 't sterkst, als de huisvrouw probeert te doen alsof dit een volkomen normale situatie is en ze wanhopig probeert de dikke schurk het huis uit te werken. Maar dan komt die andere, een wezel-achtige sneaky Tom Ripley-figuur. Heerlijk fout figuur. Funny Games is ook berucht om 't doorbreken van de 4th wall, in 't begin vind ik 't wel leuk, maar de "afstandsbedieningscène" gaat me toch wat te ver. Het einde had van mij ook anders gemogen, nu is 't circulair en bijna grappig als een Roald Dahl-verhaal. Niettemin een ijzersterke film, snap van de slachtoffers alleen nauwelijks dat ze zin hadden dit te acteren.
Labels:
films uit de jaren '90,
Michael Haneke
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten