Faces

God wat heeft die Cassavetes toch een inktzwart wereldbeeld. Ik werd er (daardoor?) dit keer niet door gegrepen. Faces is documentaire-achtig (naturalistisch) met slechts een handvol zeer lange scènes. Typerend is hoeveel er wordt gelachen, maarr het is lachen als een soort nep-vrolijkheid. Een professor ruziet met z'n vrouw, gaat samen met 'n vriend op bezoek bij een vrouw (Gena Rowlands) Het is niet helemaal duidelijk of ze nou zijn maîtresse is, of een hoer, er worden wel toespelingen op dat laatste gemaakt. Ze is echter zo beledigd dat dat wel niet het geval zal zijn. In het andere gedeelte hebben wat huisvrouwen lol met 'n jonge student, nou ja lol, maar dat zei ik dus al.