La Strada

Melodrama van Fellini, een duidelijke ode ook aan de stomme films van Chaplin en co. Een meisje wordt bij d'r arme moeder weggekocht, ze wordt assistent in het eenmanscircusje van Zampano, die rondrijdt in een soort motor-vouwwagen. Het meisje trekt al vanaf 't begin Chaplin-achtige bekkies en heeft ook zo'n loopje. Later vergelijkt iemand haar hoofd met een artisjok! Ik verwachtte dat ze haar komisch talent wel zouden ontdekken, maar dit is een treurige film. De toenadering tussen de twee is moeizaam en gewelddadig, van het laatste heeft niet alleen 't meisje last. Alles loopt mis. Ben nooit zo van de epiloog die tig jaar later speelt, maar deze is gepast sentimenteel.