Dear Zachary: a Letter to a Son about His Father

Het heeft in 't begin wat EO-igs, de vrienden en familieleden van een overledene gaan een brief schrijven aan z'n piepjonge zoon, die 'm dus nooit gekend heeft. (Hij hem ook niet trouwens!) Maar dan komt 't gruwelijke (voor de EO veel te rauwe) drama los en wordt 't door de donkerbruine stem van de regisseur meer een SBS-docu, soms iets té, met keiharde pistoolschoten en melodramatische muziek. Al die dingen zijn echter volkomen terecht, want godallemachtig wat een ellendig verhaal. In fictiefilm Road House wordt een man juridisch uitgeleverd aan z'n beste vriend (inmiddels psychopaat) en dat leek nogal ongeloofwaardig. De dingen die de rechters hier verkeerd doen kunnen daar echter makkelijk mee wedijveren. Er moet niks verklapt worden, maar het is bijna eng! En zelfs mijn gewoonlijke reflex om in een film die duidelijk de partij voor de ene kant kiest advocaat voor duivel te gaan spelen wil hier niet echt werken. Al is de film wellicht toch wat te polemisch om een goede film te zijn, maar het is dan ook niet echt een film maar een fascinerend pamflet.